Pod koniec 1904 roku ciężko choremu już artyście lekarze zabronili opuszczać mieszkania. Mówiąc po krakowsku, nie wolno było Wyspiańskiemu wychodzić „na pole”, szczególnie zimową porą. Mało wtedy pracował, przynajmniej w obszarze malowania. Jeżeli w ogóle coś w tej dziedzinie robił, to rysował własne dzieci, innego modela nie miał.
W grudniu odwiedził go Feliks Jasieński „Manggha”, znany w owych czasach zarówno w Krakowie jak i Warszawie krytyk, publicysta i kolekcjoner. Organizował wystawy malarskie, propagował nową sztukę, wspierał młodych artystów także i finansowo, bo człowiek to był majętny. Niemniej Wyspiański z jakiś powodów go nie lubił, uważał, że jest zbyt pewny siebie i nie pasował mu jego sposób bycia.
Stanisław Wyspiański „Autoportret” (1902), MNW